บทที่ 2
บทที่ 2
สาเหตุที่ชายหนุ่ม ออกไป หาสุมนไพร ครั้งนี้นั้น เป็นเพราะ ว่า สมาคมการค้า นั้น มีเม็ดยา ทะลวงระดับ แบบใหม่ มา ส่วนราคานั้นก็ มากมายเป็นอย่างมาก...ฉะนั้น ชายหนุ่มจึงค่อย ๆสะสม เงินไว้ ยาเม็ดนี้ เป็นความหวังของชาบหนุ่ม.....
ตอนรี้ชายหนุ่ม ก็กลับมาแล้ว....เสียง ดุด่านั้นทพให้ หลิวเฟิง นั้น ได่ยินมาแต่ไกล....ไม่ใช่ ที่ไหน....เป็นหลิวจื่อ นั่นเอง...
"หลิวเฟิง.....เจ้าแอบเข้าไปที่ป่าสมุนไพรของตระกูลมาใช่ไหม......."
"ใช่ ข้า เข้า ไป........ท่าน ต้องการอ่ะไร..."
"ข้า เห็น หน้าพ่อของเจ้า ข้าจะทำเพียง ยึด สมุนไพรที่เจ้า เก็บมาและจะนำมันไป เก็บไว้ในคลังสมุนไพรของตระกูล...."
"หึ......เก็บเข้าคลังงั้นรึ...งั้นข้าจะนำไปมอบให้ ผู้อาวุโส หลาง ด้วยตัวเอง....ท่านนั้นมิต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้..."
สีหน้า ของหลิวจื่อนั้น เขียวคล้ำ เป็นอย่างมาก....เขาโกรธที่ หลิวเฟิงนั้น รู้ทันเขา....การที่ ชายหนุ่มนำไปมอบให้เองนั้น เท่ากับว่า หลิวจื่อนั้นไม่สามารถ ยักยอกสมุนไพร ของ ชายหนุ่มได้....
"หลิวอี้ เจ้าคอยจับตาดู มัน จนกว่า มันจะนำสมุนไพรพวกนี้ ไปมอบให้ อาวุโสหลาง..."
"ได้ขอรับ ท่านพ่อ..."
หลิวอี้ นั้นตามชายหนุ่มไปที่ ตำหนักสมุนไพร...หลิวอี้นั้น พลังฝึกตน นะ้นอยู่ที่ระดับ พื้นฐานขั้นกลาง...และเป็น บุคคลปกติที่ อายุ เท่าๆ นี้จะฝึกฝนมาถึง ระดับนี้ได้... อัฉริยะส่วนมาก อายุ 15 ปีนั้น จะอยู่ที่ระดับ ก่อ ตั้งกันสะส่วนใหญ่....และระดับนี่นั้นจะวัดว่าใครมีพรสวรรค์ที่จะได้ไปต่อหรือไม่...เพราะ คนส่วนมากนั้น จะติดกันอยู่ที่ขั้น สูงของระดับก่อตั้ง....
ตอนนี้ชายหนุ่ม ก็มาถึง หน้าตำหนัก สมุนไพรแล้ว เรียนท่านอาวุโสหลาง...ข้านพสมุนไพรมามอบให้ขอรับ...
"โฮ่ ๆ เจ้าแอบเข้าไปที่ ป่าสมุนไพรจองตระกูล อีกแล้วงั้นรึ....."
"ขอรับ....ข้าโดนจับได้...แล้วท่านหลิวจื่อ บอกให้นำมาเก็บไว้ในคลังตระกูลขอรับ..."
"ฮ่า ๆ ดี !!! ดีมาก หลิวเฟิง งั้น เจ้า นำไป 70 ส่วนแล้วที่เหลือก็นำมันมาเก็บไว้ที่คลัง.."
เมื่อหลิวอี้ได้ยิน เช่นนี้ ก็ พูดขึ้นทันทีว่า..
"ท่านอาวุโสหลาง...เจ้าหลิวเฟิงมันแอบเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาติ ความผิดของมันนั้นท่านควรจะรู้อยู่ไม่ใช่รึ...."
"หุบปาก!!!!! เจ้าเป็นใคร มีสิทธิ์ อ่ะไรมาสั่งสอนข้า เรื่องความผิดของ หลิวเฟิงนั้น ข้าย่อมรู้ดี...ในเมื่อมัน นำมามอบให้ ตระกูล มิใช่ว่า มันเป็นคนทำประโยชน์แก่ตระกูลงั้นรึ......แล้วตัวเจ้าหละ...ทำประโยชน์อันไดให้ตระกูลบ้าง........ความผิดของหลิวเฟิง ข้าก็ยึด สมุนไพรมันมา 30 ส่วน ต่อ100 ส่วน แล้วหนิ เจ้าต้องการ อันได อีก...."
"ขะ...ข้าน้อยมิกล้ขอรับ....."
"หึ..เจ้า ไปได้ แล้ว....ข้ามีเรื่องจะคุยกับหลิวเฟิง..."
"ขอรับ..."
หลิวอี้ เดินออกมาด้วย ใบหน้าที่แดงก่ำ.....เป็นอย่างมาก...มันทั้วโกรธและอับอายที่โดน อาวุโสหลาง ด่าทอ....และไล่ออกมา....
อาวุโสหลางนั้น รักและเอ็นดู หลิวเฟิงมาก...เพราะชายหนุ่มนั้นมาช่วยงานที่ตำหนักยาบ่อยมาก และเป็นอาวุโส หลางนี่เอง ที่สอนเรื่องการปรุงยาและสมุนไพรทุกชนิด.....
"หลิวเฟิง วันนี้ ข้าได้ สูตรยาทะลวงระดับมาใหม่...ข้าจะปรุงมัน ตอนนี้ เจ้า สนใจ จะดูข้า ปรุงไหม....นี่มันเป็น ยาระดับกลางเลยน่ะ..."
"ได้สิ...ข้านั้น อยากรู้เหมือน กัน เม็ดยาระดับกลางนั้นจะเป็นแบบไหนกัน..."
ทั้ง สอง เดินเข้าห้อง ปรุงยา....หลิวเฟิงนั้นรับรู้ทุกขั้นตอนของการ ปรุงยาแล้ว...แต่ที่ขาดไปคือ ประสบการณ์....ปรุงยาจริง ๆ เท่านั้น...ชายหนุ่มได้แต่ มองดู การกระทำ ต่าง ๆ ของอาวุโสหลาง.....
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น